Namangan viloyatining qishloqlaridan birida Jasur ismli yigit yashardi. U har doim o‘zining orzulari bilan yashar, hayotda nimalarga erishishni istasa, ularga erishish uchun juda katta mehnat qilar edi. Lekin ba’zan, Jasur o‘zining orzulariga erishish yo‘lida qorong‘ulikda qolganini his qilardi. U har doim umid qilardi, lekin ba’zan hayotning qiyinchiliklari unga o‘z orzulari tomon borishning qiyin ekanligini ko‘rsatardi. Jasur uchun eng katta sinov, o‘zining haqiqiy yo‘lini topish va bu yo‘lda qat’iyatlilikni saqlash edi.
Bir kun Jasur, o‘zining ichki izlanishlarini davom ettirish uchun, uzoq yillik tajribaga ega bo‘lgan donishmand, alohida orzulari bor va hayotning haqiqiy maqsadini tushunadigan ustoz, Bahrom bobo bilan uchrashishga qaror qildi. Bahrom bobo o‘zining donolik va sabri bilan ko‘plab insonlarga yorug‘likni ko‘rsatgan, ularga hayot yo‘lida yordam bergan edi. Jasur o‘zining ichki murakkabliklari, orzulari va ularga erishishdagi qiyinchiliklari haqida bobo bilan gaplashdi.
Bahrom bobo uni tinglab, shunday dedi:
— O‘g‘lim, yorug‘lik – bu haqiqatning o‘zi, va haqiqatni ko‘rish uchun ba’zida qorong‘ulikdan o‘tish kerak bo‘ladi. Agar sen qorong‘ulikni qabul qilmasdan, yorug‘likni topishni istasang, hayotda hech qachon to‘g‘ri yo‘lni topa olmaysan. Yorug‘lik – bu faqat qorong‘ilikni yenggan kishilarga beriladi. Qiyinchiliklar, sinovlar va qorong‘uliklar sening yorug‘likka bo‘lgan ishonchingni kuchaytiradi.
Jasur shubha bilan so‘radi:
— Ustoz, qorong‘ulikni qanday yengishim mumkin? Ba’zan hayotning qiyinchiliklari va noto‘g‘ri yo‘llari meni yengib ketganday bo‘ladi.
Bahrom bobo jilmayib, dedi:
— O‘g‘lim, qorong‘ulikni yengish – bu faqat o‘z ichki kuchini topish va undan foydalangan holda to‘g‘ri yo‘lni ko‘rishdir. Agar sen yorug‘likni qidirayotgan bo‘lsang, sen o‘z ichki yorug‘ligingni topishing kerak. Qiyinchiliklar seni o‘z ichki kuchingni topishga undaydi. Sen qorong‘ulikdan o‘tgan sari, yorug‘lik yanada yorqinroq ko‘rinadi.
Jasur ustozning so‘zlaridan ilhomlanib, hayotdagi qorong‘ulikni qabul qilishga va undan o‘zining ichki kuchini topishga qaror qildi. U har bir sinovni, har bir to‘siqni yangi bir imkoniyat sifatida ko‘rib, o‘zining ichki yorug‘ligini izlashni boshladi. U o‘zining ichki kuchini, orzulariga erishishda muhim bir vosita sifatida anglab etdi.
Bir necha oy o‘tgach, Jasur yana Bahrom boboning huzuriga keldi. Ustozga qarab dedi:
— Endi men yorug‘likning asl kuchini tushundim. Yorug‘lik, faqat qorong‘ulikni yenggan kishilarga beriladi. Qiyinchiliklar, bizni yorug‘likni topishga undaydi.
Bahrom bobo jilmayib, dedi:
— O‘g‘lim, ha, yorug‘lik – bu o‘z ichki kuchini topgan va hayotidagi har bir qiyinchilikni yengib o‘tgan kishilarga nasib qiladi. Agar sen yorug‘likka yo‘lni topgan bo‘lsang, hayotingda har bir sinovni yengib o‘tasiz.
Jasur endi biladi: yorug‘lik – bu haqiqatning o‘zi, va uni faqat qorong‘ulikni yengib topish mumkin. U har doim yorug‘likka intiladi, chunki u biladi: faqat qorong‘ulikni yengganlar haqiqiy yorug‘likni ko‘ra oladi.
Endi Jasur biladi: yorug‘lik – bu ichki kuch va haqiqatni anglashning eng yuqori shaklidir.