“Sodiq Do‘st”
Bir qishloqda Anvar ismli bola yashardi. U juda yolg‘iz edi, chunki ota-onasi dalada band bo‘lar, qishloqda esa tengqurlari kam edi. Bir kuni u yo‘lda kichkina, och qolgan it bolasi topib oldi. Unga rahmi kelib, uyiga olib bordi va “Bo‘ri” deb ism qo‘ydi.
Bo‘ri tez orada Anvarning eng yaqin do‘stiga aylandi. U har kuni Anvarni maktabga kuzatar, kechqurun sodiq kutib olar edi. Ular birga o‘ynashar, dalada yugurishar, hatto dardlashishardi.
Kunlardan bir kun Anvar o‘rmonga o‘tin yig‘ishga bordi. Kutilmaganda, u chuqurga tushib ketdi. U qanchalik urinmasin, o‘rnidan turolmadi. Atrof esa qorong‘ilashib borardi.
Shunda Bo‘ri yugurib borib, vovullay boshladi. U qishloqqa qaytib, Anvarning otasini topdi va uni yetaklab, o‘rmonga olib bordi. Anvarni tezda topishdi va qutqarishdi.
O‘sha kundan boshlab, qishloqdagilar Bo‘riga hayrat va hurmat bilan qarashdi. Anvar esa tushundi: hayvonlar nafaqat bizga hamroh, balki sodiq do‘st ham bo‘la oladi.