Xorazmning issiq sahrolarida Ibrohim ismli yigit yashardi. U bolaligidan sayohatchi bo‘lishni orzu qilardi, lekin otasi unga:
— Bu yerlarning sirlarini bilmay turib, uzoqqa ketish mumkin emas, — der edi.
Bir kuni Ibrohim qishloq chetidagi qumtepada eski g‘isht bo‘laklarini topdi. Ular juda qadimiy ko‘rinardi. Yigit qiziqib, chuqurroq qazidi va tuproq ostidan g‘alati shakldagi bronza taqinchoq chiqdi.
— Bu oddiy buyum emas, — dedi qishloqdagi qariya. — Bunday naqshlar qadimiy Xorazm podsholariga tegishli bo‘lgan.
Ibrohim kechalari o‘sha joyga borib, chuqurroq qazishga qaror qildi. Nihoyat, u yer ostidan yassi tosh plitani topdi. Uni asta surib ochdi va ichkarida qadimiy xonaga tushdi.
Xonaning devorlari sirli yozuvlar bilan qoplangan, o‘rtada esa g‘aroyib sandiq turardi. Ichida esa… eski qo‘lyozmalar va oltin tangalar bor edi!
Ertasi kuni Ibrohim bu topilmalar haqida tarixchilarga xabar berdi. Tez orada olimlar kelib, buni qadimiy Xorazm sarkardalaridan birining yo‘qolgan xazinasi deb e’lon qilishdi.
Shu kundan boshlab, Ibrohimning ismi butun vodiy bo‘ylab tarqaldi. U uzoqqa ketmadi, aksincha, o‘z yurtining sirlarini o‘rganishga bel bog‘ladi. Endi u faqat sayohatchi emas, balki o‘z yurti tarixining kashfiyotchisi ham edi.