Xorazmning qadimiy shaharchalaridan birida Malik ismli yigit yashardi. U bolaligidan gilam to‘qish san’atiga qiziqardi. Onasi va buvisi o‘z qo‘llari bilan rang-barang gilamlar to‘qir, har bir naqsh ortida bir hikoya yashirin bo‘lishini aytishardi.
Bir kuni Malik eski uylar buzilayotgan joyda qiziq bir gilam topdi. U juda eskirgan, lekin naqshlari juda nozik va g‘alati edi. Gilamning o‘rtasida qora rang bilan ishlangan ko‘z shakli bor edi. Uning chetiga esa mayda harflar bilan yozilgandi:
“To‘qilgan sirni anglagan, o‘tmish hikoyasini ochadi.”
Malik gilamni uyiga olib keldi va har bir ipni diqqat bilan o‘rganishga tushdi. U gilam naqshlari ichida g‘alati ramzlar borligini payqadi. Bu oddiy bezak emas, balki qadimiy Xorazm madaniyatiga oid sirli belgilarga o‘xshardi.
U bir necha oy davomida tarixiy kitoblarni o‘rganib, gilam naqshlarining ma’nosini izohlashga harakat qildi. Nihoyat, u tushundi: bu naqshlar qadimiy Xorazm gilamchilarining unutilgan texnikasiga oid edi.
Shundan keyin Malik eski gilam naqshlarini tiklab, yangi uslubda to‘qishga qaror qildi. U eski sirlarni yangi hayotga qaytarib, o‘ziga xos gilamlar yaratdi. Uning ishlari tez orada butun yurt bo‘ylab mashhur bo‘lib ketdi.
Endi u shunchaki hunarmand emas edi. U Xorazm gilamchilik san’atining yo‘qolgan sirlarini qayta tiklagan inson sifatida tarixda qoldi.