Qadimgi Doston: “Bobo va Uning Hikmati”
Bir paytlar uzoq o‘tmishda, qadimiy bir qishloqda Bobo ismli donishmand kishi yashar edi. Uning hayoti oddiy, lekin hikmatga boy edi. Har bir odam unga maslahat so‘rab kelar, chunki u har qanday masalani hal qilishning yo‘lini bilardi. Bobo qishloqdagi eng qadimgi daraxtning soyasida ko‘pincha o‘tirar, o‘zi uchun bir chelak suvni olishga chiqmasdan avval, atrofdagi yashil manzarani tomosha qilardi.
Bir kuni, yosh bir yigit Bobo bilan uchrashib, unga katta bir savolni berdi: “Bobo, qanday qilib haqiqiy baxtni topish mumkin?”
Bobo javob berdi: “Baxtni topish uchun o‘zini bilish kerak. Agar sen ichingda tinchlikni topa olsang, tashqi dunyo sening atrofingda ham tinch bo‘ladi.”
Yigit bu gaplarni anglamadi va yana savol berdi: “Ammo men boylik, obro‘ va kuch olishni xohlayman. Bu narsalar baxt keltiradimi?”
Bobo jilmayib, yigitni o‘zining eshik oldidagi bog‘iga olib keldi. Bog‘da turli xil gullar o‘sgan edi. Bobo bir gulni kesib olib, yigitga berdi. “Mana, bu gulni bir haftaga saqlang, lekin har qanday holatda ham uni buzishga yo‘l qo‘ymang.”
Yigit gulni oldi va uni qo‘lidagi suv bilan doimo suvlar edi. Biroq, yigit ba’zan gullarni tortib olganida, uni zarar qilmaslik uchun shunchaki bir oz quruq havoga solardi. Bir hafta o‘tgach, yigit Bobo oldiga qaytib keldi. Gulning barglari qurib, rangini yo‘qotgan edi.
Bobo o‘zining dono so‘zlarini davom ettirdi: “O‘zingni saqlaganing kabi, hayotingni ham boshqarishing kerak. Agar doim tashqi narsalar bilan band bo‘lib, ichki dunyoni e’tiborsiz qoldirsang, o‘z baxtingni yo‘qotasiz. Haqiqiy baxtni topish uchun qalbingizni to‘ldirib, o‘zingizni sevishingiz zarur.”
Yigit Bobo haqiqatan ham uning hayotini o‘zgartirganini tushundi. U hayotidagi haqiqiy baxtni nafaqat boylik, balki ichki tinchlikda topish kerakligini anglab yetdi. Bu o‘rinda Bobo uning eng yaxshi ustoziga aylangan edi.