O‘sha kun xotiramdan hech chiqmaydi. Quyosh g‘ira-shira botayotgan, g‘arb osmoni xuddi yonayotgan cho‘g‘dek qizargan. Bizning mahalla tinch, faqat qushlarning kechki chug‘urlashlari eshitiladi. Men eshik oldida, bolalikdan beri kiygan eski krossovkalarimni ushlab turardim. Ular deyarli butunlay eskirib bo‘lgan edi, lekin tashlab yuborishga hech botina olmasdim.
Otam hovli chetidagi eski o‘rindiqqa o‘tirgan, pichan hidli havoda jimgina nimanidir o‘ylayotgandi. Ko‘zlari har doimgidek jiddiy, chuqur. Uning yoniga borishga ikkilanardim. U kishi bilan suhbatlashish har doim ham oson bo‘lmagan – u kamgap, lekin so‘zlaganda hamma tinglardi.
— Otaxon, — dedim ohista. U sekin boshini ko‘tardi. — Men nimadir so‘ramoqchiman.
U indamay bosh irg‘adi.
— Nega hech qachon o‘zingiz haqida gapirmaysiz?
Otamning yuzi bir lahza jiddiylashdi. Keyin esa og‘ir xo‘rsindi va osmon sari qaradi. Shunda birinchi marta u menga o‘z hayoti haqida gapirib berdi.
— Bolaligimda otam juda qattiqqo‘l edi, — dedi u sekin. — Men har doim undan qo‘rqardim. Hech qachon «men seni yaxshi ko‘raman» deb aytmagan. O‘sha gapni eshitish uchun qancha harakat qilgan bo‘lsam ham, hech qachon aytmadi.
U jim qoldi. Hamma narsa to‘satdan juda sokin bo‘lib qolgandek edi.
— Lekin, — davom etdi u, — men uni tushunardim. U biz uchun kechayu kunduz ishlardi, toliqqan, charchagan. O‘z sevgisini so‘zlarda emas, harakatlarida bildirardi.
Men uning qaltiragan qo‘llariga qaradim. Shu qo‘llar bilan u meni bolaligimda yelkalarimdan ushlab ko‘tarib, yerga tushirishdan avval havoda biroz ushlab turardi. O‘shanda men o‘zimni osmonda uchayotgandek his qilardim.
— Men ham senga qanday mehr berishni bilmayman, o‘g‘lim, — dedi otam. Uning ovozi birinchi marta shunchalik samimiy eshitildi. — Lekin har kuni ishga ketishdan oldin sening uxlashingni kuzataman. Har kuni seni qo‘riqlayman.
Bo‘g‘zimga nimadir tiqilib qoldi. Shu paytgacha otamning so‘zsiz mehrini anglamaganim uchun o‘zimni ahmoq his qildim.
U kun mening hayotimdagi eng muhim kunlardan biri bo‘ldi. Chunki men ilk bor otamning mehrini nafaqat his qildim, balki angladim.