“Hayot Daraxti”
Qadim zamonlarda, bir qishloqda ulkan chinor daraxti o‘sar edi. Bu daraxt shunchalik qadimiy ediki, qishloqning eng keksa odamlari ham uning yoshini bilishmasdi. Uning shoxlari osmonga intilar, ildizlari esa yer qa’riga chuqur ildiz otgandi.
Bu daraxt nafaqat go‘zal, balki sehrli edi. Kim uning tagida o‘tirib, yuragidagi sirlarini aytsa, o‘ziga kerakli javobni yuragidan topardi. Qishloq aholisi uni “Hayot Daraxti” deb atashardi.
Bir kuni yosh bola – Ali bu daraxt tagiga keldi. U hayotda nima qilishni bilmay, yo‘qotilganini his qilardi. Daraxt tagida o‘tirib, yuragidagi savollarini pichirladi:
— Men kim bo‘laman? Qanday yo‘l tanlashim kerak?
Shamol shivirlagandek bo‘ldi, daraxtning barglari mayin shitirlay boshladi. To‘satdan, Ali o‘z yuragida bir narsa sezdi – u bilim izlashni, odamlarga yordam berishni xohlardi.
Shundan so‘ng, u tinmay o‘qidi, o‘rgandi va katta olim bo‘ldi. Oradan yillar o‘tdi, u qaytib kelib, daraxt tagiga o‘tirdi va minnatdorlik bilan shunday dedi:
— Rahmat, Hayot Daraxti. Sen menga yo‘l ko‘rsatding.
Daraxt esa xuddi kulimsirayotgandek mayin sh
itirlab qo‘ydi…