Uzbek

Xorazmning qadimiy qishloqlaridan birida Odil ismli yigit yashardi. U bolaligidan yolg‘on gapirishga odatlangan edi. Dastlab kichik-kichik yolg‘onlar bilan boshladi: — […]

Qashqadaryoning chekka qishloqlaridan birida Jasur ismli bola yashardi. U boshqalardan farq qilmasdi, faqat bitta sirli jihati bor edi: uning peshonasida

Buxoroning qadimiy mahallalaridan birida Hasan ismli yigit yashardi. U yoshligidan rassomlikni yaxshi ko‘rar, lekin hech kim uning san’atiga jiddiy qaramas

Qo‘qon shahrida Ibrohim ismli yigit yashardi. U mehnatkash va aqlli edi, lekin hayot unga ko‘p sinovlar bergan edi. Yillar davomida

Samarqandning eski mahallalaridan birida Qudrat ismli yigit yashardi. U juda ehtiyotkor va tartibli edi. Har doim har narsani o‘z joyiga

Farg‘onaning chekka qishloqlaridan birida Nosir ismli yigit yashardi. U mehnatkash, lekin ba’zan taqdirga shikoyat qiladigan odam edi. “Hayot meni adolatli

Xorazmning qadimiy shaharlaridan birida Anvar ismli yigit yashardi. U bilimga chanqoq, zukko edi. U doimo donishmandlar bilan suhbatlashib, hayot sirlarini

Surxondaryo vodiysining chekka qishloqlaridan birida, tog‘lar orasida G‘ayib to‘g‘oni bor edi. Odamlar bu joy haqida turli rivoyatlar aytishardi. Keksalar: “Bu

Buxoroning qadimiy mahallalaridan birida Zuhuriddin ismli yigit yashardi. U hunarmand bo‘lib, yog‘och o‘ymakorligi bilan shug‘ullanar, lekin hayotdan doim norozi edi.