Author name: Muhiddinbek

Akmal har doim tunda telefoniga g‘alati xabarlar kelayotganini sezardi. Kechasi soat uchda: “Men seni kuzatyapman” degan xabar oldi. Xonada yolg‘iz

Nasiba kechalari uydan notanish tovushlar eshitilayotganini sezardi. Qandaydir shivirlash, go‘yo kimdir uning yotoqxonasiga yaqinlashayotgandek edi. Kunlarning birida, u eshik orqasida

Sharif eski qabriston yaqinidagi uyni arzon narxda sotib oldi. Mahalliy odamlar bu joydan uzoq yurardi, lekin Sharif bunga ahamiyat bermadi.

Bekzod yangi uyga ko‘chib o‘tgach, qo‘shni uyda g‘alati odam yashashini payqadi. Har doim derazadan bir odam unga tikilib turardi. Bir

Rustam eski uyidan topgan katta ko‘zguni yuvib tozaladi va devorga osdi. Lekin kechasi ko‘zguda o‘z aksini ko‘rgach, yuragi shuv etdi.

Xurshid tun yarmida g‘alati telefon qo‘ng‘irog‘idan uyg‘ondi. Ekranda “Men eshik oldidaman.” degan yozuv bor edi. U hayron bo‘lib, eshikka qaradi.

Azizbek safar chog‘ida arzon mehmonxonaga joylashdi. Xona oddiy, lekin tartibli edi. Lekin tunda shift ustidan g‘alati shovqin eshitildi. Go‘yo kimdir

Sanjar eski do‘kondan bir surat sotib oldi. Suratda keksaygan chol qorda turgan holatda aks etgandi. Ko‘zlarida qandaydir g‘alati ifoda bor