Sodiq va Sehrli Qalam
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, qadimiy bir qishloqda Sodiq ismli yosh yigit yashar ekan. U juda mehnatkash, lekin oilasi kambag‘al edi. Sodiq bolaligidan rassomlikka qiziqar, har doim chizishga harakat qilardi. Biroq, uning qog‘ozi ham, bo‘yoqlari ham yo‘q edi.
Bir kuni u o‘rmonda yurib, juda eski, lekin chiroyli naqshlar bilan bezatilgan bir qalam topib oldi. Qalam g‘alati nur taratar edi. Sodiq qalam bilan yerga bir dona non chizdi va hayratdan qotib qoldi – rasm birdan haqiqatga aylandi! U nonni qo‘liga olib, darhol uyiga chopdi va och onasiga berdi.
Bu sehrli qalam bilan Sodiq qishloqdagilarga yordam bera boshladi. Kimning uyi qulab tushsa, unga yangi uy chizar, kimning dalasi qurib qolsa, yomg‘ir yog‘diradigan bulutlar chizar edi. Qishloq aholisi uni yaxshi ko‘rib, hurmat qilishardi.
Lekin bu xabar yovuz boyning qulog‘iga yetdi. Boy qalamni qo‘lga kiritmoqchi bo‘ldi va Sodiqni aldab saroyiga chaqirdi. Unga oltin va’dalar qilib, qalamni berishini so‘radi. Ammo Sodiq rad etdi. Boy esa uni zindonga tashlashni buyurdi.
Zindonda Sodiq qo‘lidagi qalam bilan devorga kalit chizdi. Sehr yana ishga tushdi – chizilgan kalit haqiqiy bo‘lib, qulfni ochdi. Sodiq tezda qochib, qishlog‘iga qaytdi. Keyin esa o‘zi va qishlog‘ini himoya qilish uchun sehrli qal’a chizdi.
Shundan keyin boy hech qachon ularni bezovta qila olmadi. Sodiq esa odamlarga yordam berishda davom etdi va o‘zining mehribonligi bilan hammaning qalbidan joy oldi.
Hikoyaning sabog‘i: Ezgulik har doim yovuzlikdan ustun keladi. Yaxshilik qanchalik tarqalsa, hayot shunchalik go‘zal bo‘ladi.
Great story 🔥🔥