Farg‘ona vodiysining go‘zal qishloqlaridan birida, Yusuf ismli bir yigit yashar edi. U yoshlikdan o‘zining orzulariga erishishni maqsad qilgan, ammo hayot uning qarshisiga ba’zida yengilmas to‘siqlar qo‘yar edi. Yusuf ko‘plab mashaqqatlar va qiyinchiliklar ichida yurgan bo‘lsa-da, uning qalbida har doim bir nechta hayotga bo‘lgan ishtiyoq bor edi. U o‘zining orzulariga erishish uchun ba’zan bor kuchini sarflar, ammo ba’zan umidsizlikka tushib qolardi.
Bir kun, Yusuf, o‘zining hayotidagi orzularini ro‘yobga chiqarishda davom etish va o‘zida yangi kuchni topish uchun uzoq yillar davomida ko‘plab insonlarga hamdardlik, bilim va umid tarqatgan ustoz, Sobir bobo bilan uchrashishga qaror qildi. Sobir bobo, o‘zining uzoq yillar davomida olgan saboqlarini va o‘z hayotidagi sinovlardan chiqish uchun qanday qilib umidni saqlashni o‘rgatgan kishilardan edi.
Yusuf o‘zining orzulariga erishish yo‘lida duch kelgan to‘siqlar haqida bobo bilan suhbatlashdi. Sobir bobo uni tinglab, shunday dedi:
— O‘g‘lim, hayotdagi eng katta kuch – bu umiddir. Agar sen har qanday qiyinchilikka uchraganingda, umidni yo‘qotmasang, sen albatta o‘z orzularingga erishasan. Umid – bu hayotga bo‘lgan ishonch va kuchdir.
Yusuf so‘radi:
— Ustoz, umidni qanday saqlay olishim mumkin? Ba’zida hayot menga juda og‘ir tuyuladi va umidsizlikka tushaman.
Sobir bobo jilmayib, dedi:
— O‘g‘lim, umidni saqlash oson emas, lekin bu mumkin. Har bir qiyinchilik, har bir sinov, seni kuchliroq qiladi. Agar sen har bir to‘siqni o‘rganib, undan saboq olsang, umidni qaytarib olishing osonlashadi. Umid – bu ichki kuchdir. Sen uni saqlab, har bir yangi imkoniyatni qabul qilsang, hayotingda muvaffaqiyatga erishasan.
Yusuf ustozning so‘zlaridan ilhomlanib, har bir to‘siqni imkoniyat sifatida qarashni boshladi. U o‘zining orzulariga erishish uchun har doim umidni saqlab, o‘z maqsadlari sari intildi. Har bir yengilgan sinov uning ichki kuchini oshirdi va umidini yanada mustahkamladi.
Bir necha oy o‘tgach, Yusuf yana Sobir boboning huzuriga keldi. Ustozga qarab dedi:
— Endi men umidning kuchini tushundim. Umid – bu ichki kuchni saqlash va har bir yangi qadamda o‘z orzulariga erishishdir.
Sobir bobo jilmayib, dedi:
— O‘g‘lim, ha, umid – bu hayotdagi eng katta qudratdir. Agar sen umidingni yo‘qotmasang, har qanday to‘siqni yengib o‘tasiz va o‘z orzularingga erishasan.
Yusuf endi biladi: umid – bu ichki kuchning eng katta manbai. U har doim umidni saqlab, hayotidagi har bir sinovni yengib, orzulariga erishish uchun kurashadi.
Endi Yusuf biladi: umid – hayotning haqiqiy kuchidir.