Qorong’u Uylardagi Maxfiylik
Bir vaqtlar Toshkent shahrining chekkasida, uzoq yillar bo’sh turib kelgan bir uy mavjud edi. Bu uy haqida nafaqat mahalliy aholi, balki uzoqdan kelgan sayohatchilar ham qiziqarli gaplar tarqatishgan edi. “Bu uyda noma’lum bir narsa bor,” deya gapirganlar edi. Uyning oldida o’sgan katta daraxtlar ham, go’yo ularni o’z ichiga olgan sirli bir narsa borligini his qilgan kabi titrardi.
Bir kun, shaharga yangi ko’chib kelgan yosh juvon, Nargiza ismli ayol, bu uyga qiziqib qoldi. Mahallada hech kim unga bormaslikni maslahat berdi, lekin uning xotirasida uyning sirli qiyofasi hamda unga bog’langan gaplar qiziqish uyg’otardi.
Bir kuni kechqurun, u uyni tekshirib ko’rishga qaror qildi. Uyga kirganida, darhol sovuq va noqulay bir tuyg’u sezdi. Uyning ichkarisi qorong’ulik bilan to’lgan, va faqat eski nurni chiqaradigan bir nechta lanternalar ishlardi. Nargiza har bir xonani tekshirganida, qiyin nafas oladigan, o’lik bo’lib ko’ringan yuzlar unga qarayotganini sezdi. G’oyatda harorat o’zgargan va xonalar orasida g’alati shovqinlar eshitilardi.
Nargiza, bir paytlar o’zining qizg’in izlanishlarida uyda yashagan bir oila haqidagi gaplarni eshitgan edi. Ular, bir kechada g’alati tarzda yo’qolgan va mahalla aholisiga o’xshash tarzda, hech kim ularni ko’rmagan. Ularning o’lishi bilan bog’liq bo’lgan sirli voqealar hali ham mahallada og’ir hukmronlik qilardi.
Nargiza uyda qolishiga qaror qildi va darhol o’zini qo’rquvga soladigan qarorlar oldida qoldi. Bir necha soat o’tgach, kechqurun uyga qaytganida, uyning ko’chalari juda tinch va sokin bo’lib qolgan edi, lekin uning ichki tuyg’usi hali ham qorong’i edi.
Shu kundan keyin, Nargiza bir necha hafta davomida o’zini o’zgargan va g’alati hissiyotlarda his qildi. U hech qachon o’sha uyni unutolmaydi, chunki u yerdagi sirlar unda qolgan edi.