Toshkent viloyatining tog‘li qishlog‘ida Farruh ismli bir yigit yashardi. Uning hayoti oddiy, ammo ruhiy yuksalish bilan to‘lgan edi. Farruh, doimo yuksak maqsadlar qo‘yib, ularga erishishga intilardi, ammo u har safar o‘zining yo‘lida ko‘plab to‘siqlarga duch kelardi. U o‘zining ichki kuchini topish va boshqalar uchun foydali bo‘lishga intilgan bir yigit edi, lekin biror marta mukammallikka erisha olmaganini his qilardi. U doimo sabr bilan kutishga va to‘g‘ri vaqtni kutishga harakat qilardi, lekin ba’zan sabrning chegarasi tugaganini sezgan paytlari ham bo‘lardi.
Bir kuni Farruh, o‘zining ruhiy izlanishlarida yordam olish uchun, katta tajribaga ega bo‘lgan donishmand ustoz, Rashid bobo bilan uchrashdi. Rashid bobo uzoq yillar davomida insonlarga sabrni, ruhiy tinchlikni va haqiqiy kuchni qanday topish kerakligini o‘rgatib kelgan edi. Farruh, ustozga o‘zining ichki dardlari, sabrsizliklari va maqsadlariga erishish yo‘lidagi izlanishlari haqida gapirdi.
Rashid bobo uni tinglab, shunday dedi:
— O‘g‘lim, sabr – bu hayotning kuchli asoslaridan biridir. Sabrsizlik, faqat o‘zingni chalg‘itadi va xatolarga yo‘l qo‘yadi. Agar sen hayotdagi barcha sinovlarga sabr bilan yondashsang, haqiqiy kuchni va tinchlikni topa olasan. Sabrlik, o‘z vaqtida kerakli harakatni amalga oshirish va yengilmaslikni anglatadi.
Farruh hayron bo‘lib so‘radi:
— Ustoz, sabrni qanday saqlashim mumkin? Ba’zan, men o‘z orzularimga tez erishishni xohlayman, lekin vaqt o‘tgan sari sabrim sinovga uchraydi.
Rashid bobo jilmayib, dedi:
— O‘g‘lim, sabr faqat kutish emas, balki kutayotgan paytda o‘zini to‘g‘ri yo‘lda saqlashdir. Sabr, har bir qiyinchilikni yengish uchun kerakli kuchni beradi. Agar sen sabrni o‘zingda kuchli tuyg‘u sifatida qabul qilsang, hech qanday muammo seni to‘xtata olmaydi.
Farruh ustozning so‘zlaridan ilhom olib, sabrni o‘rganishga qaror qildi. U har bir qiyinchilikni va to‘siqni sabr bilan yengib, o‘z orzulariga yanada kuchliroq qarashni boshladi. U o‘zining ichki tinchligini saqlashni va sabrning kuchini tushunishni boshladi.
Bir necha oy o‘tgach, Farruh yana Rashid boboning huzuriga keldi. Ustozga qarab dedi:
— Endi men sabrning asl kuchini tushundim. Sabr, nafaqat kutish, balki o‘zini to‘g‘ri yo‘lda saqlash va har bir to‘siqni sabr bilan yengib o‘tishdir.
Rashid bobo jilmayib, dedi:
— O‘g‘lim, ha, sabr – bu haqiqatan ham ichki kuch va tinchlikdir. Agar sen sabrni o‘zingda topa olsang, hayotingda har bir sinovni yengib o‘tasiz.
Farruh endi sabrning kuchini his qilgan va har bir qiyinchilikni sabr bilan yengishga qaror qilgan edi. U biladi: sabr, haqiqiy kuch va tinchlikning poydevoridir, va faqat sabr bilan barcha orzulariga erishish mumkin.
Endi Farruh biladi: sabr, hayotdagi eng katta kuchdir va uni saqlash orqali barcha sinovlarni yengib o‘tish mumkin.