Surxondaryo viloyatining bir chekka qishlog‘ida Sardorbek ismli yosh bola yashardi. Sardorbekda katta orzular bor edi, ammo o‘zining imkoniyatlarini to‘liq ishlata olishiga shubha qilardi. Har safar yangi maqsadlar qo‘yib, unga erishishga harakat qilgan, lekin ko‘p marta muvaffaqiyatsizlikka uchragan edi. U orzularining orqasidan intilib, qiyinchiliklar bilan kurashar edi, ammo hech qachon o‘zini baxtli his qilolmasdi.
Bir kun Sardorbek o‘zi sevadigan va har doim kutib o‘qiydigan eski bir kitobni ochib, ichidan yangi bir hikoya topdi. Kitobning boshida shunday so‘zlar bor edi:
“Sen o‘qigan kitobning qahramoni bo‘la olmasang, uni faqat so‘zlarda emas, balki hayotingda ham qahramon qilish kerak.”
Sardorbek kitobni o‘qib, o‘zini qahramon deb his qila boshladi. Ammo, bu so‘zlar uni o‘zining haqiqiy kuchini topishga undadi. U kitobni yopdi va donishmand, ilmli va tajribali odamlarni izlab qishloqni tark etdi.
Bir necha oy o‘tgach, Sardorbek ko‘plab joylarda bilim olish uchun sayohat qilganidan keyin, bir yirik shahar bo‘ylab sayohat qilayotganida, u shahar markazidagi ulkan kutubxonaga bordi. Kutubxonada ko‘plab donishmandlar, ilm-fan o‘qituvchilari va tajribali kishilar mavjud edi. Sardorbek ularning oldiga borib so‘radi:
— Ustozlar, men o‘qigan kitobni o‘z hayotimda qanday amalga oshirishim mumkin?
Bir donishmand kishi unga jilmayib qarab, dedi:
— Agar kitobdagi qahramonning hayotini his qilgan bo‘lsang, unda sen o‘zingni haqiqatan ham o‘sha qahramon qilishing kerak. Hayotda haqiqiy qahramon bo‘lish faqat o‘qiganlaringni emas, balki ularni amalda qo‘llashdan iborat.
Sardorbek bir qancha yil davomida o‘z orzulariga sodiq qolib, ilm olishda va bilimlarni hayotda qo‘llashda davom etdi. Uning yuksak maqsadlari va hayotdagi o‘zgarishlari uni har doim o‘zining haqiqiy qahramoniga aylantirdi.
Endi Sardorbek o‘zining hayotini kitobda yozilgan hikoyaga aylantirdi va bu hikoya har kim uchun o‘rnak bo‘ldi.