Qashqadaryo vodiysining sokin qishloqlaridan birida Azim ismli yigit yashardi. U bolaligidan dono va sabrli edi. Lekin unga eng qiyin bo‘lgan narsa — shoshilinch qarorlar qabul qilish edi. Uning otasi unga doim shunday derdi:
— O‘g‘lim, har bir qadamni o‘ylab bos. Shoshilinch qadam seni noto‘g‘ri yo‘lga boshlashi mumkin.
Azim har doim bu nasihatga amal qilib yashadi. Ammo ba’zan yuragi unga: “Harakat qilish kerak! Ortiqcha o‘ylash va kutish — vaqtni yo‘qotishdir!” deb turtki berardi.
Bir kuni qishloqda katta yangilik tarqaldi: shahardan uzoqroqda yotgan yerlarning birida sirli g‘or borligi haqida gap-so‘zlar chiqa boshladi. Odamlar bu g‘orda eski shohlarning boyligi yashiringan, deb o‘ylashardi. Har kim undan o‘z ulushini olishga oshiqardi.
Azim ham bu g‘orni ko‘rish uchun yo‘lga tushishga qaror qildi. Lekin otasi unga dedi:
— Shoshilma, o‘g‘lim. Avval hamma narsani yaxshilab o‘rgan. Tez harakat qilgan odam nafaqat foydasini, balki yo‘qotishini ham o‘ylashi kerak.
Ammo Azim bu safar otasining gapiga quloq solmadi. “Agar men kutib o‘tirsam, boshqalar hamma narsani olib ketadi”, deb o‘yladi u va ikki do‘sti bilan yo‘lga tushdi.
Ular uzoq yurishdi va nihoyat g‘orga yetib kelishdi. Ichkarisi qorong‘u va sovuq edi. Shiftlardan tomchilar tushar, devorlar esa g‘alati tovushlarni aks ettirardi. Oldinda esa ikkita yo‘l bor edi: biri keng va ravon, ikkinchisi esa tor va tik edi.
Azim va uning do‘stlari keng yo‘ldan yurishga qaror qilishdi. Ular hech ikkilanmay oldinga qadam qo‘yishdi. Biroq birdan er osti silkinib, ular turgan joy qulab tushdi. Ular qopqonga tushib qolishdi.
Azim yuragida qo‘rquv sezdi. U otasining gaplarini esladi: “Har bir qadamni o‘ylab bos.” Agar u oldindan tekshirib, atrofni o‘rganib olganida, bu xavfga duch kelmasdi.
Ular g‘orda bir necha soat qolib ketishdi. Nihoyat, tor yo‘ldan kirgan boshqa sayyohlar ularga yordam berishdi va ularni qutqarishdi.
Azim bu voqeadan katta saboq oldi. U anglab yetdiki, shoshilinch qadam insonni oldinga emas, orqaga tortadi. Shu kundan boshlab, u har bir qarorini sabr va tafakkur bilan qabul qilishga odatlandi.
Shoshilinch harakat yutug‘ingni tezroq olib kelmaydi, balki yo‘qotishingni tezlashtiradi.