Yo’qolgan Xazina
Jasur erta tongda eski xaritaga tikilib, hayajon ichida sayohatga hozirlik ko‘rardi. Bu xarita bobosidan qolgan bo‘lib, unda noma’lum bir g‘or joylashuvi ko‘rsatilgan edi. U do‘sti Hasan bilan yo‘lga chiqdi.
Ular sahroning issiq qumlarida yurishar ekan, xaritadagi belgilarga qarab yo‘nalish oldilar. Oradan bir necha soat o‘tib, katta bir qoyaga yetib kelishdi. Xaritada aynan shu joy belgilangan edi. Jasur va Hasan qoyaning orqa tomonini aylanib yurib, kichik bir yoriq topishdi. Ichkariga kirishganda, ular zulmat ichida qolishdi. Fonarni yoqib, asta-sekin oldinga yurishdi.
To‘satdan, oyoqlari ostidan g‘o‘ng‘irlagan tovush eshitildi. Pol qulab tushdi va ular pastga quladi. Bir necha daqiqa o‘tib, ikkovlon o‘ziga keldi. Qarshilarida qadimiy devor rasmlari aks etgan edi. Jasur qizg‘inlik bilan bir belgiga ko‘zi tushdi – bu xazinaga yo‘l ekan!
Ular devor orqasida yashirilgan kichik eshikni ochib, ichkariga kirdi. To‘satdan, yer qimirlab, g‘or yopilishni boshladi. Tezda harakat qilib, ular xazina yashirilgan sandiqni topdi va eshik tomon yugurishdi. So‘nggi lahzada ular tashqariga chiqib, g‘or yopildi.
Havas bilan sandiqni ochishdi – ichidan qadimiy oltin tangalar, taqinchoqlar va noma’lum yozuvlar tushirilgan pergament chiqdi. Bu faqat boylik emas, balki tarixiy sirlar bilan to‘la xazinaga o‘xshardi…