Buxoro bozorining gavjum kunlaridan biri edi. Savdogarlar har joyda o‘z mollari haqida bong urib, xaridorlarni jalb qilishar edi. Shu bozorda yoshi o‘n ikki-uchtalardagi Hasan ham otasiga yordam berardi. Ularning do‘koni gilam sotardi. Otasi Husayn aka o‘z hunariga mohir edi — uning gilamlari nozik naqshlari va mustahkamligi bilan tanilgan.
Bir kuni bozorda g‘alati bir kishi paydo bo‘ldi. U uzun qora jomaga o‘ralgan, yuzi esa yarim niqob bilan yopilgan edi. U Hasan va otasining do‘koniga yaqinlashib, eng qimmat gilamlardan birini ko‘zdan kechira boshladi.
— Bu gilam juda chiroyli, — dedi u shivirlab. — Uni sotib olmoqchiman.
Husayn aka gilamning narxini aytdi. Qora jomali kishi yon cho‘ntagidan og‘ir tanga qopchasini olib, pulni sanadi. So‘ng gilamni oldi va odimlab ketdi.
Ertasi kuni ertalab Hasan do‘konga kelib, otasining xavotirga tushganini ko‘rdi.
— O‘g‘lim, kecha sotilgan gilam yo‘qolib qoldi, — dedi otasi.
— Yo‘qolib qoldi? Axir kecha o‘sha g‘alati kishi uni sotib olgan edi-ku! — dedi Hasan hayrat bilan.
Husayn aka bosh chayqadi.
— Ha, lekin men bu tongda bozorga kelganimda, gilam yana shu yerda edi. Hech qanday iz yo‘q, ammo gilam o‘z joyiga qaytgan.
Hasan buni eshitib, hayratda qoldi. U kechagi kishini esladi. Balki bu sehrli gilamdir?
O‘sha kundan boshlab, Hasan va otasi har kecha gilam sotib ketilganini, lekin ertalab yana qaytib kelganini ko‘rishdi. Kimdir yoki nimadir uni qaytarayotgan edi. Bir kuni Hasan do‘konda qolib, kechasi nima ro‘y berishini kuzatishga qaror qildi.
Tun qorong‘u tushgach, u do‘konning burchagiga bekinib oldi. Atrof jimjit edi. Shu payt xuddi kechagi kishi singari bir gavda do‘konga suqulib kirdi. Ammo bu safar u qo‘rqinchli ko‘rinardi — ko‘zlari g‘ira-shira yaltirardi. U gilamga yaqinlashdi va asta-sekin uni havoga ko‘tardi. Shu onda gilam birdan havoga ko‘tarilib, xuddi yashin tezligida do‘kondan uchib ketdi!
Hasan o‘z ko‘zlariga ishonmadi. Bu oddiy gilam emas, balki sehrli gilam edi!
Uning hayoti shu kundan keyin butunlay o‘zgardi…