“Sehrli Telefon”
Bekzod ismli bola bor edi. Unga tug‘ilgan kunida otasi yangi telefon sovg‘a qildi. Bekzod juda xursand bo‘ldi va butun vaqtini telefonda o‘tkaza boshladi.
Avvallari u do‘stlari bilan o‘ynar, kitob o‘qir, oilasi bilan gaplashardi. Endi esa u faqat ekranga tikilib, o‘yinlar o‘ynar, ijtimoiy tarmoqlarda vaqt o‘tkazardi. Kechasi ham telefon qo‘lidan tushmas, shuning uchun ertalab uyg‘onish qiyinlashdi, darslariga e’tiborsiz bo‘la boshladi.
Kunlardan bir kun Bekzod telefoniga shu qadar berilib ketdiki, hatto onasining chaqirganini ham eshitmadi. Onasi kulib dedi:
— Bolam, telefonda sehr bormi?
— Nega? — hayron bo‘ldi Bekzod.
— Chunki u seni do‘stlaringdan, oilangdan va hatto hayotning go‘zalligidan uzoqlashtiryapti.
Bekzod shu payt atrofga qaradi. Quyosh botayotgan edi, qushlar chirqillardi, ukasi esa o‘yinchoqlari bilan o‘ynab, uni chaqirardi. U tushundi: telefon qiziqarli bo‘lishi mumkin, lekin haqiqiy hayot undan-da go‘zal va qiziqarli.
Shundan keyin Bekzod telefondan me’yorida foydalanib, haqiqiy hayotni unutmaslikka qaror qildi.