“Onaning Mehri”
Bir qishloqda Jasur ismli bola yashardi. Uning onasi Saodat opa juda mehribon va mehnatkash ayol edi. Har kuni tongda turib, farzandini maktabga jo‘natar, unga issiq non, iliq so‘z va mehri bilan hamrohlik qilardi.
Jasur ulg‘ayib, katta shaharga o‘qishga ketdi. U yillar davomida band bo‘lib, onasini kamroq eslay boshladi. Dastlab xatlar yozib turardi, keyin telefon qo‘ng‘iroqlari kamaydi, oxir-oqibat esa deyarli bog‘lanmay qo‘ydi.
Bir kuni Jasur katta muvaffaqiyatga erishdi – yaxshi ish topdi, yangi uy oldi. U shod edi, ammo yuragining bir chetida qandaydir bo‘shliq borligini sezardi.
Kunlardan bir kun unga xat keldi. Bu onasidan edi:
*”Bolam, sening baxtingni eshitib, yuragim quvonchga to‘ldi. Lekin seni juda sog‘indim. Bolaligida har kecha uyquga ketishdan oldin yuzingni silardim. Endi esa faqat xotiralarim bor… Agar vaqting bo‘